آموزش کمانچه

تاریخچه ساز کمانچه

سازی اصیل و سنتی، بسیار شبیه به رباب و قیچک، با صدایی که بر اعماق جان می‌نشیند؛ این توصیفات درباره‌سازی است که آن را به نام کمانچه می‌شناسیم. کمانچه، پیش از ورود ویولن به ایران، شهرت بسیاری داشت؛ وقتی پای ویولن به صنعت موسیقی ایران رسید، کمانچه کمرنگ شد اما همیشه به عنوان یک ساز سنتی ایرانی، اصالت خود را حفظ کرد.

کمانچه، سازی زهی آرشه‌ای بوده که از دسته، کاسه، پایه و… تشکیل شده است. کاسه کمانچه، از جنس توت و شبیه یک کره توخالی است. دسته ساز مثل یک لوله توپر بوده و برخلاف گیتار، پرده‌بندی ندارد. پوست ساز بر روی دهانه آن تعبیه شده و بر روی پوست، خرک آن قرار گرفته است.

کمانچه، چهار سیم دارد ولی جالب است بدانید که در ابتدا سه سیم داشت و پس از پیوستن ویولن به جمع سازها در ایران، چهار سیمه شد. کمانچه را به صورت نشسته می‌نوازند. نوازنده آن را به صورت عمود در دست چپ می‌گیرد و آرشه را که در دست راست اوست، برای به صدا درآوردن کمانچه روی سیم‌ها می‌کشد.

صدای کمانچه، کمی تودماغی‌تر از صدای ویولن است. صدای این ساز، با گذشت زمان عوض می‌شود. درست مثل تار؛ اما نه به اندازه تار! زیرا پوست کمانچه در مقایسه با پوست تار، کلفت‌تر است.

قیمت ساز کمانچه